W starożytnym Izraelu imię odróżniało człowieka od innych, a jednocześnie określało życiową rolę, misję, podkreślało najważniejsze cechy charakteru.
Kiedy rodzice nadawali imię swojemu dziecku wierzyli, że ma ono wielką moc. Wybierając je, konsultowali się na modlitwie z samym Panem Bogiem.
Imię Józef wywodzi się od 2 hebrajskich słówek: Jo (skrót od Jahwe, Bóg) oraz josaf (pomnożyć). Oznacza ono dosłownie: „niech Bóg pomnoży”. Jest to życzenie, prośba o udzielenie hojnego błogosławieństwa.
Zawsze można przyjść do św. Józefa z trudną sprawą i zawołać ufnie: „Panie, pomnóż moją cierpliwość do dzieci, ponieważ mnie nie słuchają”, albo: „Pomnóż moją miłość do mamy, bo widocznie mi jej brakuje”, albo: „Niech Pan pomnoży jeszcze mój talent gry na instrumencie muzycznym” itd.
Józef sam tego doświadczył. Otrzymywał wszystko, co było potrzebne do szczęścia jego rodzinie, i to zawsze w nadmiarze, nawet o to nie prosząc.
Niech Pan pomnoży! Niech nas wspiera! Niech nam błogosławi w realizacji naszego powołania!