Pismo Święte to księga, w której zapisane jest słowo Boga do człowieka. Inne jej nazwy to:
– Biblia – z języka greckiego dosłownie można to słowo przetłumaczyć jako: „zwoje”, „księgi”
– Stary i Nowy Testament
– Stare i Nowe Przymierze
Natchnienie biblijne – wpływ Boga na człowieka-pisarza
Jego potwierdzenie możemy znaleźć w Nowym Testamencie:
„Wszelkie Pismo przez Boga natchnione jest pożyteczne do pouczania, do przekonywania, do napominania, do kształcenia w sprawiedliwości” (2 Tm 3, 16)
,,Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili (od) Boga święci ludzie” (2 P l, 21).
Oba fragmenty wskazują, że Bóg w cudowny sposób tchnął na wybranych przez siebie ludzi. Oni z kolei odpowiedzieli pozytywnie i zaczęli podejmować z Nim współpracę.
W jednym z dokumentów Soboru Watykańskiego II z 1965 roku zapisano natomiast:
„Prawdy przez Boga objawione, które są zawarte i wyrażone w Piśmie Świętym, spisane zostały pod natchnieniem Ducha Świętego […] Do sporządzenia Ksiąg świętych wybrał Bóg ludzi, którymi jako używającymi własnych zdolności i sił posłużył się, aby […] jako prawdziwi autorzy przekazali na piśmie to wszystko i tylko to, co On chciał” (Konstytucja dogmatyczna o objawieniu Bożym Dei verbum Soboru Watykańskiego II).
Księgi Pisma Świętego mają zatem dwóch autorów:
– pierwszorzędnego, którym jest Pan Bóg;
– drugorzędnego, którym są ludzie zdający sobie sprawę z tego, że Pan się nimi posługuje
Bóg przekazał w Piśmie Świętym to, co sam chciał. Ludzie, których wybrał byli Mu całkowicie posłuszni. Korzystali oczywiście ze swoich talentów i umiejętności. Ich również, mimo że byli niedoskonali, słabi, ułomni, należy uznawać za pełnoprawnych autorów Biblii.
Interpretując jednak święty tekst trzeba pamiętać, że powstawał on w określonej epoce historycznej. Nie można więc zapomnieć o uwarunkowaniach kulturowych i zwyczajach, które wtedy obowiązywały, a które świetnie znali pisarze.
Ich poznanie umożliwiają nam przypisy znajdujące się na samym dole (zazwyczaj w tekście oznaczone są gwiazdką). Często w egzemplarzach Biblii znajdziemy również odniesienia do słowniczka, który znajduje się na samym końcu. Tam zawarto wytłumaczenie, kim byli faryzeusze, saduceusze, czym był denar, sykl, co to są filakterie itp. Jeśli pominiemy te wyjaśnienia, możemy źle zrozumieć to, co przeczytamy.
Przed lekturą Biblii kluczowe jest zwrócenie się z wiarą do Ducha Świętego. Nie możemy porozmawiać ze św. Mateuszem, św. Pawłem, św. Janem i wieloma innymi pisarzami, którzy posłuszni natchnieniu od Boga, zaczęli pisać. Możemy natomiast poprosić Ducha Świętego, który jest w naszym sercu, by pomógł nam właściwie odczytany święty tekst. Wtedy rzeczywiście czas lektury Biblii będzie „świętym spotkaniem autorskim”, tyle że zamiast autografu otrzymamy pamiątkę w postaci owoców, jakie wydamy w swojej codzienności.