Z Dzienniczka św. Siostry Faustyny:
Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299).
Córko moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu otwarte są wnętrzności miłosierdzia mojego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki ani anielski. Wszystko co istnieje wyszło z wnętrzności miłosierdzia mojego. Każda dusza w stosunku do Mnie rozważać będzie przez wieczność całą miłość i miłosierdzie Moje. Święto miłosierdzia wyszło z wnętrzności moich, pragnę, aby uroczyście obchodzone było w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego (Dz. 699).
Pragnę udzielić odpustu zupełnego duszom, które przystąpią do spowiedzi i Komunii św. w to święto Miłosierdzia mojego (Dz. 1109).
Krótka historia Święta
– Zostało wpisane do kalendarza liturgicznego Archidiecezji Krakowskiej przez Kardynała Franciszka Macharskiego w 1985 roku;
– Ojciec Święty Jan Paweł II na prośbę Episkopatu wprowadził to Święto dla wszystkich diecezji w Polsce w 1995 roku;
– Papież ogłosił Święto Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła w dniu kanonizacji Siostry Faustyny tj. 30 kwietnia 2000 roku;
– Inspiracją dla jego ustanowienia w II Niedzielę Wielkanocną były powyższe słowa Pana Jezusa zaczerpnięte z „Dzienniczka” św. Faustyny Kowalskiej;
– Największa obietnica związana ze Świętem Miłosierdzia Bożego: zupełne odpuszczenie win i kar. Jest ona związana z Komunią Świętą przyjętą w tym dniu po dobrze odprawionej spowiedzi (bez przywiązania do najmniejszego nawet grzechu). Należy przyjąć postawę ufności wobec Boga (pełnienie Jego woli zawartej w przykazaniach) oraz spełnić akt miłosierdzia wobec bliźnich (przez słowo, czyn lub modlitwę)
Jest to – jak tłumaczy ks. prof. Ignacy Różycki – łaska większa od odpustu zupełnego. Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samych win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu sakramentów z wyjątkiem sakramentu chrztu: albowiem odpuszczenie wszystkich win i kar jest tylko sakramentalną łaską chrztu świętego. W przytoczonych zaś obietnicach Chrystus związał odpuszczenie win i kar z Komunią świętą przyjętą w święto Miłosierdzia, czyli pod tym względem podniósł ją do rzędu „drugiego chrztu”.
– Przygotowaniem do Święta jest Nowenna polegająca na odmawianiu przez 9 dniu (począwszy od Wielkiego Piątku) Koronki do Miłosierdzia Bożego i przyprowadzaniu do miłosiernego Jezusa różnych grup ludzi – grzeszników, dusz kapłańskich i zakonnych, dusz pobożnych i wiernych, pogan, braci odłączonych, dusz cichych, pokornych, dusz małych dzieci, dusz, które szczególnie czczą i wysławiają Miłosierdzie Boże, dusz zamkniętych w więzieniu czyśćcowym, dusz oziębłych.
Akt zawierzenia świata Miłosierdziu Bożemu
Boże, Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
Amen.
(dokonany 17 sierpnia 2002 roku w Krakowie-Łagiewnikach przez św. Jana Pawła II)